नारायण रेग्मी
आमा तिम्रा सन्तानहरु मरे चोकै चोकमा
साक्क सुक्क कनि आँसु झरे शोकै शोकमा
मनामुरी फलाउने जग्गा छैन आज
चिहिल विहिल सडकभरि मरे भोकै भौकमा
चाहे हिमाल चाहे पहाड जहाँ जन्मे पनि
मान्छॆले नै मान्छे खालान् परे झोकै झोकमा
आँखामा पैसै पैसा सिउरी खेलेपछि
दुई मुठी सास गुमाउँदै मरे लोकै लोकमा
मान्छेले नै मान्छे मार्नु सामान्य भो किन
चाहिदैन कुनै कारण मरे ठोकै ठोकमा
Saturday, August 8, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment